Μπαλτά, Γαλάτεια

(Ιωάννινα 1920 –). Φυσιογνώστρια και λογοτέχνης. Σπούδασε γεωπονία και φυσιογνωσία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και μουσική στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (βιολί). Σταδιοδρόμησε ως καθηγήτρια φυσιογνώστρια στην Ελληνογαλλική Σχολή «Καλαμάρι» (1955-1986). Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία. Διατέλεσε μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, μέλος του Συλλόγου Επιστημόνων Γυναικών, της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ηπειρωτικής Εταιρείας, της Φιλανθρωπικής Εταιρείας Σαράντα Εκκλησιών και άλλων μορφωτικών και πολιτιστικών σωματείων και συλλόγων. Έργα του: α) Πεζά: Προσφορά στη μάνα (1964), Παιδικές μελωδίες (1966), Διατονικά (1966), Φωτεινοί Ορίζοντες (1974), Ηλιαχτίδα (1980), Καρδούλα (1983), Με την υδρία (1989), Σε φόντο καθημερινό (1989), Σόλων Μηχαηλίδης (1989), Διηγήματα (1994), Με το δοξάρι της καρδιάς (1998). β) Ποιητικές συλλογές: Άστρο της Βηθλεέμ, φως της αγάπης (1994), Εσώτερα (1998). Τιμήθηκε από τον Δήμο Καλαμαριάς, τον Σύνδεσμο Φίλων Λαογραφικού και Εθνογραφικού Μουσείου Θεσσαλονίκης κ.ά.